Szlak Fiore-Romerum

First topic message reminder :

Jest taka jedna droga, prowadząca przez kilka miast, z której korzysta się nader często. Jest to szlak, między Romerum a Fiore, biegnący przez Magnolię. Nie każdy bowiem korzysta z lokomotywy, zwłaszcza, na terenach Romerum. Szlak ten ma kilka set kilometrów długości i ciągnie się od Ery, przez Magnolie, hargeon, wschodni las, Krug aż do Koh. W mieście wyłożony jest kamieniem, zaś poza miastem to zwykła, ubita ziemia.
~
MG

Grupka magów, oraz jeden radny, jechali magicznie powiększonym powozem, ciągniętym przez dwa magiczne konie. Ów konie nie potrzebowały woźnicy, nie musiały być batożone ani w zasadzie nic, same wiedziały dokąd jechać, a wszystkie polecenia radny mógł przekazywać im telepatycznie. Ah ta technologia! W każdym razie wnętrze, białe, posiadało dwie ławy, po jednej stronie otoczony dwoma magami, po jednym z każdej strony siedział radny. Pozostali tłoczyli się na przeciwległej ławie, ale wcale nie było im nie wygodnie. Same siedzenia, były drewnianymi ławami, pokrytymi fioletowym aksamitem, miękkim i wygodnym, zaś w samym pojeździe ładnie pachniało, choć osoby z chorobą lokomocyjną i tak czuły swąd pojazdu. Jak się prezentował sam radny? był wysoki, miał co najmniej dwa metry wzrostu, pociągłą, chudą twarz, bardzo bladą jak cała jego cera. Długie do ramion smoliście czarne włosy przykryte miał białym beretem, a oczy, osadzone głęboko, miał niemal smoliście czarne, jednak i tak przysłonięte ciężkimi powiekami. Pod nosem nosił niewielki wąsik, zaś wargi miał ciasno zaciśnięte i wąskie, nos za to długi i haczykowaty. Ubrany był w białą szatę, na nogach zaś miał czarne półbuty. Wachlował się powoli beżowym wachlarzem z motywem czerwonego smoka. Sama szata miała wzorek, jakby zielonego ognia. Z tego co magowie wyciągnęli z szybkiej rozmowy, nazywał Się Zao-Shen i był głównym dyplomatą rady. Poza tym nie bardzo kwapił się do rozmowy. Jak na razie, nie powiedział nawet na czym dokładnie, polegałaby rola magów.

Czas na odpis: 06.03 godzina 09:00

Siedziałem, słuchałem i przyglądałem się ludziom. A, cholera, było ich tutaj za dużo. Nie czułem się zbyt komfortowo w takiej sytuacji, ale na szczęście nikt niczego ode mnie nie wymagał, więc mogłem po prostu siedzieć i się nie wychylać. Tak będzie najlepiej... ludzie, z którymi pracowałem i tak zadali dużo pytań, na które chciałem usłyszeć odpowiedzi, więc nie musiałem otwierać ust... Zamiast tego, wykorzystałem tą chwilę, aby przekopiować głos i wygląd wszystkich osób do Maski przy pomocy PWM "Pamięć", oraz zapamiętać jak najwięcej z ich zachowania. Być może będę musiał zamienić się w kogoś z nich... szczególną uwagę poświęciłem samemu Radnemu. Oprócz tego nie zrobiłem nic... a może powinienem? Nie wezmę mnie do policji, jeśli będę bał się zadać pytania... ale ich zadanie polegało na ochronie radnego, anie odzywaniu się, więc ... westchnąłem lekki i oparłem brodę na łokciu. Zapowiadała się długa i ciekawa podróż.

MG

No i jechali i jechali dalej, a wydawało się że monotonnej podróży aż do samego końca nic nie przerwie. Może złe siły brały magów na wytrzymałość? W każdym razie na razie sielanka, a magowie dalej gadali... no, co poniektórzy. A właściwie tylko Arturia i Shuriken zadali znaczące cokolwiek pytania.-Nie.-Odpowiedział Arturii, zupełnie nie przejmując się jej losem, po czym spojrzał na Shurikena.-Chrońcie mnie za wszelką cenę. Nie ważne co i nie ważne jak, byle nawet włos mi z głowy nie spadł.-Odparł wyniośle i zamilkł znów. Pozostawiając magów z ich własnymi myślami.

Czas na odpis: 18.03 godzina 15:00

- Ty chcesz mnie chyba zdenerwować...- warknął ugodzony wręcz zachowaniem czarnowłosowego, który chyba postanowił zrobić mu na złość z tym papierosem. Pomału zaczynał zaciskać pięść, co skutkowało typowym strzałem z kostek, który oznaczał otwieranie się torebek stawowych.
- Lepiej to zgaś...- wycedził przez zaciśnięte zęby. W sumie mógł usunąć sobie nos i nie mieć problemów z tym papierosem, ale jak widać nie było mu to na rękę, bo nawet sam widok palącej osoby doprowadzał go do szału.

Kiwnęła tylko głową, że przyjęła do wiadomości słowa radnego, starając się przy tym wyglądać jakby kompletnie nie przeszkadzało to również jej. Starała się. Bardzo się starała. Całe szczęście siedziała przy oknie, więc jako tako dostęp do świeżego powietrza był. Gdy panowie zainterweniowali, zamknęła na chwilę dziękczynnie oczy, że może jeszcze jest Nadzieja. Aczkolwiek wolałaby, by nikt z nich nie naraził się radnemu. Kto go tam wie...
Ucieszyła też ją reakcja na jej pytanie. Są osoby co umieją leczyć lub wspomagać. Jest dobrze. Uśmiechnęła się do nich lekko...
Przydatna też była informacja, że ochrona za wszelką cenę. Aczkolwiek czarne scenariusze znów dały o sobie znać. Cóż, z reguły jest tak, że to co sobie wyobrażamy, na bank się nie sprawdzi. Więc może i lepiej, że Arturia w głębi swego promiennego umysłu starała się rozgryźć, jak zapobiec temu czy owemu, albo jak się zachować w takim i takim skrajnym przypadku. Bo jednak dobrze by było, gdyby te skrajne przypadki nie miały miejsca...
Gdy Raziel zaproponował zapoznanie się, nie zawahała się...
- Ja. - odezwała się z delikatnym uśmiechem na pytanie, kto się odważy przedstawić, choć głos mimo ciepła, był stanowczy. - Arturia Otori. Niektórzy mówią mi "Hawkeye". Mag Światła, niezrzeszony.
Po tym wróciła do czujnej obserwacji otoczenia za oknem, zerkając tylko na (potencjalne) kolejne osoby przedstawiające się...

Falco wysłuchał żali Rakshy i Raziela ze spokojem, no bo co innego miał zrobić? To nie pociąg, że mógłby zmienić przedział czy coś. On byl skazany na ich biadolenie, a oni na jego rakotwórcze opary. Chociaż słowa Raziela nie były takie głupie, przynajmniej według Falcona, niemniej wolał nie mieć na plecach kolesia, którego można wyprowadzić  z równowagi byle papierosem.
-Ja nie biadolę, że on mi wywalił moją ulubioną papierośnicę, która w zasadzie była pełna.-stwierdził ze spokojem, teoretycznie mogło zabrzmieć to jak wyrzut, czy coś, ale ton wypowiedzi, wskazywał na to, iż mu to zwisa.
-Hawk, magia strzelecka.-jak już doszło do przedstawiania, to dlaczego miałby tego nie zrobić? Ujawnienie takich informacji nie powinno sie na nic przełożyć, nawet jeśli kiedyś staną po przeciwnej stronie barykady. Po przedstawieniu się, wziął ostatniego, soczystego bucha i zgasił resztkę papierosa w rękach, używając do tego tylko i wyłącznie palców. Resztki tytoniu ozdobiły podłogę ich pojazdu, ale jak to zwykle bywa powstał jeden zasadniczy problem, co zrobić z petem, bo wykładu o tym, że nie powinien zaśmiecać środowiska nie miał najmniejszej ochoty słuchać... Ech że musiał utknąć w powozie z takimi sztywniakami. Biedny skończył obracając filtr w palcach i rozmyślając komu by go wsadzić do plecaka...

Powracający pochwycił za pomocą PWM pudełko (a także peta, jeśli ten jeszcze płonął), po czym przeniósł go na wzrok wszystkich:
- Ten dym jest dla nas doskonałym treningiem koncentracji duszy i tolerancji serca - poinformował - Shao, jak widać, kinetyk, zaś moje miejsce wśród gildii nie ma żadnego znaczenia, bowiem od teraz liczy się jedynie ochrona Naszego Jegomościa.
To mówiąc, okazał złośliwy uśmiech. Miał taką cichą nadzieje, że ich trasa przebiegać będzie przez środek miasta, gdzie kamieni do miotania za pomocą siły umysłu będzie pod dostatkiem.
- Chciałem też zauważyć, że wprawiony mag może w parę chwil pozbawić nas wszystkich życia. Dlatego tylko, że wszyscy znajdujemy się w jednym miejscu. Ot, przykładowo, ja będąc pochłoniętym przez mrok, mógłbym unieść powóz telekinezą i skierować go w stronę skał. Dlatego sugerowałbym, aby wszystkie osoby, zdolne dzięki magii poruszać się samodzielnie, wybrały podróż w pozycji nieco oddalonej od powozu. Bezpieczniej tak i skuteczniej.
Czarny kucyk swobodnie powiewał na wietrze.
- Sugerowałbym także, Szanowny Panie Radny, wybaczyć mi proszę bezpośredniość, wymianę ubrań z jednym z nas. Atak pierwszy skierowany będzie, jak mniemam, w osobę o pana stroju, stąd, zamiana ubrań, a także zwrotów grzecznościowych, może zmylić mniej doinformowanych napastników. Czy więc przystoi, aby udawał Pan jednego z ochroniarzy, zaś jeden z nas został tymczasowo radnym? Wybaczyć mi proszę wszelkie niestosowności, jakoby jakkolwiek zostało urażone pańskie ego. - świadomy tego, ile znaczy opinia u Rady, starał się jak najbezpieczniej balansować w słowach, jednocześnie poświęcając całą swą uwagę jedynie najważniejszemu, olewając całą resztę drużyny.
- Nazywam się Shao - przypomniał na wszelki wypadek, aby Radnemu łatwiej było zapamiętać jego wkład w misję.

Cóż mogła zrobić? Nic nie mogła zrobić, choć bardzo chciała. Każdy dysponował czymś, co w jej oczach było wielkim cudem i niezgłębioną tajemnicą. Przyglądając się temu, co potrafiła, czuła, ze wypada marnie, jednak z drugiej strony, gdy pomyślała o ty, jak wspaniałymi magami mogli by być, mimowolnie się uśmiechała na sam fakt, że może być razem z nimi i obserwować ich niezwykłe umiejętności. Tylko co do Radnego, którego mieli ochraniać, nie była przekonana. Rozumiała ich zadanie i chciała je wykonać najlepiej jak potrafiła... Ale słowa, które do nich kierował sprawiały, że nie chciała wykonywać jego poleceń. Z początkowego szacunku, jaki do niego czuła teraz, gdyby mogła, po prostu nie wchodziłaby mu w drogę. Podświadomie czuła, że nie chce go widzieć złego. Inni wymienili w tym czasie grzeczności, powiedzieli, ci potrafili, zaproponowali plan działania... A ona siedziała, jak siedziała, patrząc po twarzach innych, na krajobraz za oknem, na powóz, w którym siedzieli... I po pewnym czasie zaczęła nucić jakąś melodię, by przerwać swoją wewnętrzną cisze i wyrzut, jaki do siebie czuła, że nie może im odpowiedzieć.

MG

Radnemu powiewały wszelkie słowa padające w powozie. Dopiero wypowiedź Shao zmusiła go do jako takich refleksji. Jego twarz natychmiast nieco pobladła, a policzki zaczerwieniły się.-Czy pan posiada piątą klepkę? CZY PAN SIĘ DOBRZE CZUJE? Mam się przebrać w wasze zawszone rzeczy? JA? Ja ubrany w ciuchy zwykłego śmierdzącego pospólstwa? Prędzej umrę.-Wysyczał, odwrócił twarz, ale dostrzegł tam Arturię, przez co poczerwieniał jeszcze bardziej i znów się odwrócił. W tym czasie powóz stanął. Byli we wschodnim lesie ale... to nie tu, miał być postój...

Czas na odpis: 30.03 godzina 16:00

- ... - jedynie głucha cisza byłą początkową odpowiedzią na słowa o treningu duszy i innych mentalnych pierdół - Wiesz co? A może tak chcesz przeżyć trening latania? Z tym dymem na pewno prędko pójdzie ci cała nauka- odpowiedział łapiąc po wszystkim oddech. Spokojnie Raksha, on nie jest tego wart, jeszcze nie walczymy... Przynajmniej tak sobie to wmawiał, bo niestety akcja z dymem zaczęła go wyprowadzać z równowagi, ale cóż poradzić na ściany? Bo można do takich mówić i mówić, ale ci i tak nie zrozumieją, co taki potwór jak on ma na myśli mówiąc "Zgaś to" czy też inne sformułowania tego typu.
- Raksha Murtha...- powiedział krótko, po czym wyhodował sobie na ręku oko w czerwonym kolorze, którym obserwował radnego - Powiedzmy, że kiedyś coś podobnego do magii ciała - powiedział. Oko wpatrywało się dokładnie w radnego, by zaobserwować u niego jak najwięcej szczegółów jakie mogłyby pomóc Rakshy w... zmianie swojego wizerunku. Przy pomocy PWMek, chce przybrać wygląd nosa, oczu, ust, koloru cery, oczu, a nawet długości włosów Radnego, by go zacząć przypominać, a jest to możliwe ze względu na PWMki, które posiada mutant. Gdy tylko się to uda to zapyta - O takie coś ci chodziło?- zapytał krótko - Mam jeszcze jedno zaklęcie, które może mi pomóc w przypominaniu, ale czas jego trwania jest dość krótki- powiedział. Dużo już powiedział jak na jeden dzień, chyba znowu się zamknie... ale gadać musi, bo jakżeby inaczej, bo przecież odzywa się tylko wtedy kiedy tego potrzeba, a teraz raczej tego potrzeba...

A skoro już mówimy o wewnętrznej ciszy i własnym wyrzutom, nie spodziewała się, że osoba, którą mieli ochraniać zareaguje w taki sposób. Przecież to co mówił ten o imieniu Shao rzucił dobrą propozycją. Było to dość logiczne. Znaczy, sama nie uważała, by chciał się przebrać w jej ubranie, bo przecież pochodziła z małej wioski na drugim końcu kraju, ale przecież byli tu wspanialsi ludzie, którzy na pewno... Gdyby mogła powiedziała by coś odpowiedniego. Jednak nie mogła, wiec wpatrywała się w radnego z wielkim zdziwieniem, zmieszaniem ale i swego rodzaju podziwem. Bo może w tym szaleństwie kryła się jakaś metoda? Ona jednak tego nie rozumiała. Nie rozumiała też, jak można tak ostentacyjnie wydrzeć się na kogoś. Uśmiechnęła się nieco przepraszająco do Shao, jakby czuła, że powinna to zrobić, w imię Radnego. Nie chciała, by doszło do jakiś spięć. Ale chętnie by posłuchała więcej takich planów, więc pokiwała z uznaniem i do Arturii, i do czarnowłosego mężczyzny. Bo mówili, według niej, dobre rzeczy. A kiedy tylko zobaczyła przemianę Rakshy jej oczy zabłysły i wpatrywała się w niego z podziwem, jak mała dziewczynka widząca niestworzone cuda. Bo w gruncie rzeczy tak też właśnie było. Chciała widzieć ich więcej.
I nagle powóz stanął. Co? Już teraz? Dotarli? Ale to nie miała być pustynia? A oni chyba byli w lesie. Rozglądała się po zgromadzonych, szukając jakiegoś punktu zaczepienia w ich reakcjach, ale nie widziała go, więc... Powolutku wstała,podeszła do najbliższych drzwi i delikatnie je uchyliła, wychylając głowę i rozglądając się na boki, przysłuchując się swojemu otoczeniu. Może coś się stało i potrzebna była pomoc? Ale z drugiej strony, czy to nie radny kierował pojazdem? Spojrzała na niego pytająco. Tajemnica. Lubiła zagadki.

/Perdon jakość. Ledwo myślę...

Z niejakim rozbawieniem rejestrowała spór o nikotynę i dalsze rozmowy. Nie pokazywała tego jednak po sobie. Reakcja radnego na propozycję zamiany nie spodobała jej się. Z jednej strony wiedziała już, jakimi kategoriami pod kątem różnic klasowych myśli radny. Z drugiej: raz że mimo wszystko było niemiłe, a dwa - i co nawet ważniejsze - było nieodpowiedzialne i bardzo krótkowzroczne. No ale co poradzić. Mają go ochraniać nie wychowywać...
Melodia nucona przez Sonię bardzo jej się podobała, jednak nie zdążyła pochwalić zdolności muzycznych. Natomiast Raksha... Cóż, trzeba mu oddać hołd w kwestii jednej z najprzydatniejszych magii. Choć robi trochę za cel i zdawałoby się, że z taką magią tylko kusi los...
- Świetnie. - rzuciła z podziwem, po czym zaraz załączyły jej się trybiki militarysty-schizofrenika, bo dodała szybko - W razie zagrożenia i możliwości opuszczenia pokazdu obiema parami drzwi, każdy z radnych opuszcza pojazd innymi drzwiami. - i dodała do ogółu - Reszta wychodzi tymi, do których ma najbliżej. - wydawało by się, że jak najbardziej logiczne i oczywiste. Praktycznie: rzeczy logiczne i oczywiste dobrze jest powiedzieć przynajmniej raz. Tak dla pewności...
Gdy pojazd się zatrzymał, rzuciła spojrzeniem za okno, po czym spojrzała badawczo na radnego...
- Ten postój to wasze dzieło, panie? - aż chciałoby się mieć Nadzieję, że radny zdenerwował się i zarządził przerwę, by odetchnąć lepszym powietrzem. Jeśli ten odpowie, że nie, nie jego działka, Hawkeye wzmaga czujność oczekując wiadomości od Sonii. Jeśli dziewczę niczego się nie dowie, Archie wysiada radośnie z powozu. Zakłada plecak, dżokejkę, po czym przeciąga się leniwie i odzywa beztrosko do siedzących w środku...
- No, w końcu postój! - i zaczyna się rozglądać - Jak tu ładnie! I świeże powietrze! Ile można się kisić w tej karecie. - dodała z wyrzutem, jak ostatnia "blondzia". Natomiast niewielu mogło dostrzec, że R2D2 rozgląda się uważnie po okolicy, wyszukując źródła postoju/zasadzki/ułapek/etc. W razie, gdyby zdążyła zareagować na niebezpieczeństwo w postaci zaklęć, wymierzonych w radnego, stawia wokół radnego i Tarczę Światła, jednocześnie taką samą rzucając na Rakshę. Jeśli widzi jakieś istoty żywe typu fauna, nieprzeciętna flora lub ludzi - sprawdza ich Fae...

-Przykro mi, ale zwykłem twardo stąpać po ziemi...-odpowiedział brzydalowi, a w tym samym momencie pociąg się zatrzymał.(wiem że to powóz) Falco nie czekał na odpowiedź radnego,  planowany postój czy też nie, nie był to cel ich podróży, a o postojach Hawk nie słyszał, dlatego trzeba zachować czujność pod każdym względem. Dwa czarne glocki opuściły swe kabury i zawitały w jego dłoniach.
-Wychodzę-stwierdził otwierając powoli drzwi do powozu, po przeciwnej stronie Arturii, jednak nie wyszedł na "hurra", starał się zlustrować otoczenie na tyle, na ile pozwalało mu pole widzenia. Jeśli coś zauważy, to się wstrzyma, wszak adc nie tankuje prawda? Jeśli nie to wyjdzie z powozu i zacznie się rozglądać, wszak jego sokoli wzrok powinien pozwolić dojrzeć mu jakieś istotne szczegóły. W razie zagrożenia będzie starał się odstrzelić głowę jakiegoś agresora za pomocą zaklęcia Headshot jednak robi to, jeśli ktoś wykaże naprawdę wrogie zamiary o!

- 27 wyrazów, no nieźle...
Powóz zatrzymał się i na szczęście znaleźli się dobrowolni ryzykanci ochotnicy, którzy opuścili powóz. Dla Shao było to o tyleż ważne, ponieważ naprawdę spodziewał się, że zaraz we wszystkich spadnie kula ognia, miażdżąca całe towarzystwo. Przecież on sam, gdyby był wrogiem, mógłby to całe towarzystwo (zaraz, ilu ich tam było? 6-8-10?) zmieść jednym zaklęciem A, nim by się zorientowali. I tutaj dochodzimy do dylematu: czy lepszym wyborem jest opuścić karetę, schodząc jednocześnie z głównego celu rażenia, czy też pozostać przy radnym i być najbliższą osobą w jego defensywie? Och, najlepiej by było, gdyby wilk pozostał syty i owca cała, to znaczy, gdyby obaj panowie wysiedli z powozu i oddalili się nieco od karety, najlepiej w tył, na bezpieczny teren, jednak... próba wyjaśnienia tego Radnemu, a potem przekonania go, mogła pochłonąć więcej czasu i nerwów, niż to, czym w tej chwili dysponował Shuriken.

Tak więc, z najbardziej opóźnionym zapłonem ze wszystkich, zdecydował się w końcu opuścić powóz, co też uczynił jako ostatni. Na chwilę przed wejściem padły słowa: - Pilnujcie Jaśniepana - i zwracając się do Soni, dodał - zwłaszcza Ty, Cicha Wodo.

Samemu zaś, po wyjściu z powozu, przebiegł się truchtem na tył, tj. drogą, którą przyjechali. Stamtąd zaś, patrząc z bezpiecznej odległości i dużej panoramy, spróbował ogarnąć, jak wygląda las, cóż też w nim się dzieje, a także, jeśli to możliwe, wywnioskować przyczynę postoju.
- Nie wiem, czy to zmiany hormonalne wywołane przypływem adrenaliny, jednak przyznać trzeba, że podczas rozciągania się ta kobieta prezentuje piękne piersi, kiedy patrzy się pod tym kątem - powiedział sam do siebie w międzyczasie.