Stara rezydencja

Może i szkielety dałoby radę pod to podpiąć, ale nie dziury, które od tak powstawały. Za mało powiązań, po prostu iluzja. Jak się okazało udało się dziewczynce przerwać jej działanie, więc zaraz znalazła się przy Alexie. Widząc jego stan pokręciła główką. - Baka, dać się tak iluzji! Powiedziała do niego i złapała go za nadgarstek sprawdzając na ile jest żywy. Al zareagował i przetworzył dźwięk. Kiara, iluzja, co? Przecież iluzje nie ranią, ją sztuczne! Popatrzył uważnie na siebie, a także dziewczynę. - Chodź, już powinniśmy być blisko! Jesteś w stanie, czy Cię odesłać? Nie wiem, czy dam radę sama, ale trzeba uratować tego dzieciaka! Pieniążki na nas czekają. Z nadgarstka co trzymała, w sumie bardziej dłoni wyjęła kastet i wzięła do rączki. Nie pasowało to do niej, ale lepsze to niż półumarnięty demon. Jeżeli się nie ogarnie odeśle go, by samej ruszyć dalej. W końcu tyle czasu się nudziła, szybko zawijamy się i spadamy. Jednak Alex nie dał sobie tak łatwo odpuścić i ostatkami sił wstał, by opiekować się tą małą złośnicą. Czy rany będą kiedy już poznał prawdę? To zależy od MG.

~MG~

Wiele jest definicji iluzji jak ostatnio się dowiedziałem i każda osoba inaczej może z interpretować tą tajemniczą i nie w pełni zdefiniowaną umiejętność. Jednak w tej misji od początku było założenie, że golem, schody czy cokolwiek innego istniało do momentu poznania prawdy i poddania w wątpliwość istnienia tych obiektów. W momencie jednak otrzymywania ran, zmęczenia, były one jak najbardziej prawdziwe i efekty pozostały. Stan Alexa więc był dość kiepski, gdy zastała go Kiara, odpoczywającego pod ścianą po otrzymaniu zbyt wielu ran i zbyt dużym zmęczeniu po użyciu regeneracji. Mimo to jego życie nie było zagrożone i w teorii mógł kontynuować misję, chociaż wiadomo więcej pożytku byłoby z niego, gdyby owych ran nie otrzymał. Kiedy jednak zobaczył Kiarę był w stanie wstać i pójść na koniec korytarza. Mogliście mieć nadzieję, ze wasz cel nie uciekł, ale pozostając tak długo w jednym miejscu, odpoczywając powinniście zacząć brać to pod uwagę.

Kiara: 75MM
Alex - 100PK, cięty mieczem lewy bark, poważnie obita twarz, limo pod okiem, boli bardzo, a nos krwawi, chyba złamany, masz problemy ze złapaniem oddechu, być może coś w środku zostało uszkodzone i złamane. Bardzo zmęczony, nie da rady walczyć.

No to w sumie oboje ruszyli. Kiara narzekała sobie w myślach na idiotyzm Alexa. Jak on mógł doprowadzić się do takiego stanu? Baka. Powinna była go odesłać, ale sama na pewno nie da rady załatwić spraw z mężczyzną. Tylko, że później długo nie będzie mogła go przyzwać. Ale, dla dzieciaka, dla powodzenia misji. Nasz ten duet więc ruszył ile sił, jak najszybciej przed siebie. Mógł uciec, ale skoczyć z okna czy coś? Kurczę, to byłoby dziwne. Więc prawa nóżka, lewa nóżka! Alex dawał z siebie wszystko, wszystko dla Kiary.

~MG~

Było to pierwsze piętro więc taki skok był jak najbardziej realny, ale jak miało się okazać jednak nie został wykonany, gdyż po przejściu dość szerokiego i bogato zdobionego korytarza doszliście we dwójkę do ostatniej sali, gdzie znajdowało się pomieszczenie przypominające salon. Prawdopodobnie kiedyś nim było, ale rozgrabione przez złodziei teraz tylko architekturą sprawiało wrażenie przepychu, który kiedyś z pewnością był tutaj obecny. Pomieszczenie zbudowane było na kształcie kwadratu o boku około 6 metrów. Obecnie znajdowały się tutaj głównie puste ściany z kamiennym piecem w rogu pomieszczenia oraz pilastrami co jakieś 2 metry. Pilastry posiadały staranne, jońskie wykończenia. W tym samym mniej więcej stylu były również płaskorzeźby na wcześniejwspomnianym piecu. Lewa strona pokoju była w większości przeszklona i dawała widok na ogród pałacowy. W sali znajdował się obecnie wcześniej widziany mag, który teraz wyglądał jak typowy, grubaskowy rolnik, a nie jak jakiś arcymag. Obok był związany szlachcic. Widząc was chyba poznał, że rozgryźliście jego iluzje.
- Okej, okej przepraszam - rzucił - Nie mam szans skoro już wiecie, że moje iluzje są kłamstwem Może się dogadamy? Za tego chłopca dostaniemy z pewnością większy okup niż dostaniesz za wykonanie misji? Dostaniesz dwa, nie trzy razy więcej niż zaproponowano Ci wcześniej!! To prawdziwa żyła złota.
Obok przestępcy składającego Ci teraz propozycje siedział przywiązany do krzesła, nieprzytomny i zakneblowany chłopiec, który zapewne był porwanym szlachcicem. Nie wydawało się, aby miał zamiar wykonać jakiekolwiek akcje. Natomiast przestępca zachęcał Cię do spółki w przestępstwie licząc na to, ze się zgodzisz. Nie wykazywał żadnych wrogich zamiarów i wydawało się, że zdawał sobie sprawę z tego, że nie ma teraz z tobą szans, chociaż twój demon był ledwie żywy. Prawdopodobnie sama, bez demona byłabyś w stanie go pokonać.

Udało się w końcu znaleźć porywacza, porwanego i w sumie szkło, które pewnie gdyby nie te wydarzenia i stan Alexa byłoby bardziej ciekawe od samego grubaska. Zdecydowanie wstyd, że jej demon dał się tak załatwić takiej osobie, ale czasu się nie cofnie. Typek wyglądał fuj, w ogóle nie uroczo. I jeszcze na dodatek śmiał składać jej takie propozycje? Przecież już na pierwszy widok wygląda na dobrą dziewczynkę, którą jest! Popatrzy poważnie na niego. - Nie. Jestem tu to dziecko. I tak nie wydam Cię policji, czy innym władzom, więc daj sobie spokój. Powiedziała dziewczynka, a Al ostatnimi siłami oswobodzi dzieciaka, odknebluje, użyje PWM [6], by go ocucić, a po tym wszystkim jego pani odeśle go w końcu na swój "zapracowany" odpoczynek, by mógł zacząć regenerować siły i rany. Jeżeli się powiedzie, weźmie go za rączkę i zaprowadzi na spotkanie ze Strzałą żegnając się z "arcymagiem". - Żeby by mi to było ostatni raz, bo następnym razem doniosę Cię policji. Powie na odchodne i ruszy odtransportować go do domu.

~MG~

Grubasek nie zamierzał przeszkadzać Kiarze w trakcie wykonywanych przez nią czynności oswabadzania chłopaka. Wyraźnie ulżyło mu też na wieść, że nie odda go w ręce policji. Chociaż twój kontrakt nie zakładał takie czynności to magowie legalnych gildii zwykle działają zgodnie z prawem i takich przestępców oddają w ręce magicznej policji w końcu, kto wie co mógł zrobić potem. A może Kiara po prostu założyła, że w przyszłości Alex znowu go pokona jeśli tylko zacznie cos kombinować. No nie wiem, ale wątpliwości nie ulegało, że misja miała się na ukończeniu, a przeciwnik, gdy tylko poczuł, że jest bezpieczny szybko uciekł obok Kiary i skierował się w sobie tylko znanym kierunku. Po obudzenia chłopaka i odesłaniu demona Kiara zaprowadziła go do miejsca, gdzie miała spotkać się ze Strzałą, osobą, która nadzorowała twoja pracę.

Zanim Kiara zobaczyła Strzałę, to on zauważył ją zeskakując z drzewa, lekko przestraszając dziewczynę.
- Dobra robota, chociaż trochę Ci to zajęło - oznajmił - Raczej nie będzie problemów z eskortą chłopaka do siedziby, ale i tak poproszę Cię o udział w ostatnim etapie.

Faktycznie eskorta przebiegła dosyć pomyślnie, a po dotarciu do domu porwanego szlachcica wypłacono Ci sowite wynagrodzenie.
- Gdybyś kiedyś chciała dołączyć do Raven Wings, zapraszam - powiedział na pożegnanie Strzała - Szukaj misji opatrzonej naszym znakiem.
Potem wszyscy się rozeszli.

Nagrody: 30.000 klejnotów, 25 PD, reputacja:najemnik, o którym słyszały szlacheckie domy we wschodnim Fiore

z/t

~MG~

Z waszym zleceniodawcą mieliście się spotkać przy ścieżce obok starej rezydencji, dość charakterystycznego punktu w tej okolicy, do którego dość łatwo trafiliście dowolnymi środkami lokomocji. To jednak nie sama rezydencja była waszym celem, a tylko miejscem orientacyjnym spotkania. Wasz pracodawca czekał na rozdrożu, usadowiony na jednym z kamieni. Nikt z was wcześniej nie znał tego mężczyzny, był to facet około 35 letni z brodą, dość wysoki, ale bez przesady, z krępą posturą i toporem obusiecznym na plecach. Ubrany był w różnego rodzaju futra z głową wilka na głowie. Nie mieliście wątpliwości, że właśnie ktoś taki mógł być członkiem Raven Wings, gildii najemniczej, której postanowiliście pomóc.
- Witajcie najemnicy. Jestem członkiem Raven Wings, nazywam się Jurmun Ti - Przedstawił się mężczyzna potwierdzając wasze przypuszczenia - Jestem tutaj, aby nadzorować wasze zadanie. Wasz cel to odzyskać obraz ukryty w skarbcu szajki bandytów, którzy mają swoją siedzibę w tym lesie oraz przyniesienie żywego lub martwego szefa tego obozu. Na wszystkich ludziach w obozie wisi kara śmierci więc nie musicie się wstrzymywać wasza wola. Gdy zdobędziecie obraz i szefa tej szajki chciałbym, żebyście ponownie tutaj przyszli, razem udamy się do naszego pracodawcy. W zamian za misję dostaniecie oczywiście pieniądze, członkostwo w naszej organizacji oraz pióra, które wymienicie na co tylko zechcecie Przejdę teraz do informacji ze zwiadu. Bandytów jest około 20stu, ale żaden z nich nie jest magiem, to raczej przeciętni ludzie, silniejszy jest tylko ich przywódca, chociaż i ten nie włada magią. Ich baza to namioty otoczone murami 50x50 metrów z czterema wieżami, gdzie będą zapewne osadzeni łucznicy. Od południa jest jednak brama i to jedyne standardowe wejście do ich bazy. Macie jakieś pytania?
Po tych słowach wasz pracodawca czekał na ewentualne wątpliwości, wolał rozwiąż je przed misją, niż potem rozwiązywać niedopowiedzenia. Na koniec wskazał wam drogę do ich bazy.

Droga miała wieść przez las. Pogoda na szczęście była dość ładna temperatura odczuwalna w lesie wynosiła około 20 stopni, a lekki wiaterek wiał od czasu do czasu. Na niebie nie było chmur. Było około godziny 12stej więc czasu też mieliście całkiem sporo. Sam las wyglądał jak... no las. Trawa dość niska, krzaki i drzewa głównie liściaste więc droga przez las nie wydawała się jakoś specjalnie trudna. Na szczęście nie musieliście się przeciskać przez jakieś drzewka, wszystkie były raczej dość wysokie. Ale to najpierw musieliście się zebrać i zadać ewentualne pytania lub potwierdzić gotowość do zadania.

Czas na odpis do 20.06.2017 godz 21:00

Bakugou nieśpiesznym krokiem dotarł wreszcie na miejsce spotkania z osobą odpowiedzialną za jego nowe zadanie. Widok jaki ukazał się jego oczom w postaci potężnego wojownika sprawił, że chłopak nie mógł ukryć swojego podekscytowania. Nie zachwycał się nim a po prostu ślinił na myśl o walce z nim. Zachował się jednak jak na profesjonalistę przystało i odłożył na bok myśli o miażdżącym zwycięstwie nad Jurmunem Ti, wsłuchując się dokładnie w to co mówił. Gdy ten skończył mówić, zadał mu dwa pytania, pierwsze "Jakiego obrazu dokładnie mam szukać?", drugie wypowiedziane ze złością z podniesionym tonem głosu "Czemu jest tak mało przeciwników, których mogę roznieść? ". Niecierpliwie czekał na odpowiedź zwłaszcza na ostatnie zadane pytanie, ignorując przy tym całkowicie osoby trzecie.

Na umówione miejsce chłopak dotarł dość wcześnie. Było w miarę ciepło, chmur na niebie nie było zbyt wiele ale pogoda może się szybko zmienić. Tym bardziej że będzie trzeba odzyskać obraz. Trochę na tym zejdzie i może się rozpadać. Dlatego miał na sobie swoją ulubioną bluzę z kapturem na suwak. Którą mógł bardzo szybko zdjąć w razie gdyby doszło do walki, już w obozie. A do takowej na pewno dojdzie skoro rzeczony przedmiot jest pilnowany przez bandytów.
Gdy zbliżał się do miejsca spotkania ujrzał dwójkę ludzi. Wysokiego barczystego wojownika, w sumie trudno nie zauważyć tego wielkiego topora na jego plecach. I jakiegoś chłopaka w dziwacznym stroju ze spiczastymi włosami. Uff, chyba się nie spóźniłem. Spojrzał na maga z który będzie wykonywał misje. Hym, cudacznie wygląda ale może nie będę musiał się zbytnio wysilać? Może on zrobi za mnie większość roboty. Stanął obok cudaka. Trzymając ręce w kieszeniach i ze znudzoną miną zaczął słuchać co mają do powiedzenia.
Wysłuchawszy instrukcji najemnika o imieniu Jurmun. Dziwne imię. I także pretensjonalnej wypowiedzi partnera postanowił od razu udać się na miejsce i mieć to z głowy.
Zmierzając w stronę lasu, nie odwracając się, wyjął lewą rękę z kieszeni pomachał i dodał lekceważąco na koniec.
-Okej, nara.

~MG~

Wbrew pozorom okazało się, że to Bakugou był bardziej cierpliwym i ciekawskim uczestnikiem tej misji niż Miharu, który postanowił szybko uporać się z problemem, by mieć go z głowy. Nie widział potrzeby zadawania pytań uważając, że uzyskał już wystarczająco dużo informacji, aby móc bezproblemowo wykonać zadanie. Ciekawi mnie jak zareagował na to jego kompan misji, ale to dowiemy się pewnie wkrótce. Mimo, że Miharu zaczął się oddalać to usłyszał jednak odpowiedzi na pytania zadane przez Bakugou.
- Obraz przedstawia polowanie konne. Będą tam szlachcice na koniach, z psami oraz jeleń, którego gonią, raczej nie będzie wielu takich obrazów w zbiorach tych bandytów - Odpowiedział z uśmiechem wojownik, a potem szczerze się roześmiał - Jeśli poradzisz sobie z tą dwudziestką to osobiście znajdę Ci kolejną misję, gdzie będziesz miał ich kilka razy więcej. Uznaj więc to za rozgrzewkę.
Po tych słowach Jurmun Ti uznając, że wszystkie wasze pytanie dostały odpowiedź przysiadł przy drzewie, po chwili miał tam zasnąć, ale sen był to czujny więc pewnie wyczułby waszą akcję, gdybyście jednak coś spróbowali mu zrobić.

We dwójkę udaliście się w stronę, którą pokazał wam zleceniodawca, pierwszy szedł Miharu, który wystartował od razu za nim szedł mag wybuchów. Sama podróż trwała może dziesięć minut, gdy dotarliście do celu waszej podróży. Obserwując to miejsce byliście pewni, że właśnie tutaj bandyci urządzili swój obóz. Zgodnie z raportem najemnika Raven Wings stanęliście przed umocnieniami w formie muru o wymiarach 50x50 metrów. Wysokość tego muru wynosiła około 6 metrów więc nie widzieliście co znajdowało się za nimi. Widzieliście za to wieżyczki strażnicze usytuowane na każdym z boku kwadratu. Miały one wymiary około 1x1 metr podstawy i jakieś 10 metrów wysokości. Na każdej z nich stał łucznik wyposażony w łuk z przygotowaną do wystrzału z strzałą, acz nie naciągniętą jeszcze cięciwą. Zajmował się obserwacją otoczenia. Wszyscy byli czujni więc wyminięcie ich niezauważonym bez użycia magii niestety było nierealne. Mur składał się z ułożonych obok siebie pionowych pali zaostrzonych na końcu. Obecnie znajdowaliście się za krzakami więc pozostawaliście w miarę niezauważeni przed wzrokiem przeciwnika. Byliście około 30 metrów od muru. Od strony, z której przybyliście znajdowało się dość sporo różnych krzaków więc teoretycznie możliwe było podejście ukrywając się za nimi, ale musieliście wziąć pod uwagę, że im będziecie bliżej tym strażnicy będą mieli łatwiej was zauważyć.

Czas na odpis: 22.06 godz 22:00

Wściekłość, wściekłość i jeszcze raz wściekłość, całą drogę gościła na twarzy Bakugou, którego najwyraźniej denerwowała obecność drugiego maga. Przez 10 minut walczył ze sobą aby nie zrobić krzywdy blondynowi. Nie mógł zapomnieć jego zachowania, które wskazywało jakoby był najsilniejszy nie musiał się niczym przejmować. "Za kogo on się ma, nauczył się paru zaklęć i że niby uda się?", "Mam dość, zabije go, po prostu wysadzę w powietrze"- takie i temu podobne myśli ciągle przechodziły przez głowę chłopaka. Zamiast go zabijać postanowił pokazać mu kto tak naprawdę jest lepszy, jednak najpierw chciał zobaczyć co tak naprawdę umie pan przemądrzały, powstrzymując się przy tym od jakichkolwiek działań. Było to dla niego bardzo trudne, lubił gdy coś się działo a tak musiał się wykazać cierpliwością, której zdecydowanie mu brakowało. Po prostu szedł za nim aż do obozu bandytów, nie oddalając się dalej niż 5m, czekał na to co zrobi jego "towarzysz".

Droga do obozu bandytów była bardzo przyjemna. Wokół drzewa, krzaki i chmury leniwie kłębiące się na niebie. Otoczenie aż prosi się by na chwilę przystać, usiąść pod drzewem i tępo gapić się w chmury. Niestety. Miał misje do wykonania. Co ja w ogóle miałem zrobić? A tak. Odzyskać obraz. Spojrzał z ukosa na cudaka podążającego za nim. Jeszcze on. Kim on w ogóle jest? I dlaczego chodzi w takim dziwnym stroju? Przecież to strasznie niewygodne. Przeniósł wzrok na chmury. No nic. Zadanie trzeba wykonać. Mam nadzieje że nie będą stawiali zbyt wielkiego oporu. Chociaż. Jest ich dwudziestu. Mają nad nami dziesięciokrotną przewagę. Jest po dwunastej czyli raczej wszyscy będą już na nogach. Chociaż. To bandyci, mogli mieć libacje alkoholową i na przykład z pięciu czy sześciu mogłoby mieć straszliwego kaca. Eeh, ale znając życie pewnie wszyscy będą wypoczęci. Ba. Oni wręcz będą stali z przygotowaną bronią, czekając na jakieś owieczki do zabicia. Czyli w tym przypadku nas.
Po dziesięciu minutach przyjemnej i pełnej milczenia wędrówki przez las. Ich oczom ukazał się drewniany mur. Na kuckach ukryli się w krzakach. Dobra, czas przeanalizować całą sytuacje. Hym, mur w zasadzie nie wyglądał wyjątkowo solidnie. W końcu jest z drewna. Dla elementarnego maga taka przeszkoda nie stanowiła żadnego problemu. Hym, palisada wydaje się wysoka, tak samo jak wieżyczki. Raczej nie dam rady tam doskoczyć. Eh, ale żeby od razu na wstępie zacząć latać? No cóż, łucznicy będą zasadniczym problemem. Ich będzie trzeba zdjąć na początku. No ale. Zapewne jeszcze z pięciu łuczników będzie za murem plus dwójka będąca na przeciwległych wieżach. Spojrzał na cudaka. Sądząc po jego wyglądzie raczej leczyć nie potrafi chociaż jak wyskoczy mi tu z jakimś wzmocnieniem to chyba od razu nadzieje się na ten pal. Eh, no cóż. Mam nadzieje że ma jakieś zaklęcia ofensywne i że zdoła się przebić przez mur. Hem, chyba pora zaczynać.
Zdjął bluzę i położył ją pod drzewem. Mam nadzieje że nikt mi jej nie zabierze, lubię tę bluzę ale w walce będzie mnie tylko spowalniać. Zaczął szeptem.
-Dobra. Wspólniku. Mam plan.-Wskazał palcem na wieżyczki.-Ja zajmę się łucznikami i do Ciebie dołączę w środku.-Przesunął palec na mur.-Ty zajmij się murem. Przebij się przez niego. To będzie dobra dywersja. Będę osłaniał Cię z góry i wzlecę kiedy Ty zaczniesz demolkę.
Skończył i już zaczął kierować się w stronę krzaków które były najbliżej wieżyczki po prawej ale nadal będąc w bezpiecznej odległości. W momencie kiedy cudaczny mag zacznie rozwalać mur, ten odpala szybko Kaze no Kamisama i już leci w stronę łucznika. Gdyby rzeczony wartownik zdążył strzelić wykonuje unik w prawo, nie przestając lecieć. Gdy Miharu jest już na górze, naprzeciw łucznika. Wykonuje Bakufū z chęcią wypchnięcia przeciwnika z wieży. Gdyby wartownik coś próbował to myślę że siła tego dmuchnięcia powinna być dość skuteczna.
Gdyby któryś z łuczników z dołu strzelałoby w niego to odpala Kūki no Yoroi i leci po zewnętrznej stronie muru by nie mogli go dosięgnąć. Dolatuje do kolejnego. W razie ataku to uniki w powietrzu nie zwalniając i dolatując do kolejnego użyje znowu Bakufū z chęcią wypchnięcia łucznika z wieżyczki.

Umiejki wszystkie, bo raczej się przydadzą.

~MG~

MG nie ma w tym wypadku wiele do opisania z wydarzeń, które nastąpiły. Bakugou będąc wkurzonym na zachowanie swojego towarzysza misji podążał za nim w myślach wyzywając go od najgorszych i w trakcie walki chcąc pokazać mu, że jest od niego o niebo lepszy, na pewno nie współpracując z nim. Chyba, bo po dotarciu do celu misji Miharu zaproponował magowi wybuchów wspólny atak na siedzibę wroga w taki sposób, aby nie otrzymać żadnych niepotrzebnych ran. Plan, który ułożył mag powietrza wymagał jednak kooperacji dwóch osób, nie tylko jednego, a Bakugou cóż nie wiedzieliśmy czy zgodzi się na ten pomysł, dlatego nastąpiła dość szybka stopklatka, aby mag wybuchów mógł podjąć odpowiednią decyzję i wykonać odpowiednie akcje. W końcu mógł równie dobrze przystać na ten pomysł jak również odmówić kooperacji, albo zrobić coś totalnie innego, a nie mnie to zakładać, ja tutaj tylko opowiadam waszą przygodę.

W sumie teraz wystarczy, że odpisze Bakugou, bo wiem co robi Miharu. Chyba, że Miharu chce to może odpisać, może mnie na pw poinformować czy będzie pisał posta, czy wziąć twoje akcje z poprzedniego.

Czas na odpis do 26.06.2017 godz 8:00

Gdy tylko Bakugou usłyszał ostatnie słowo w planie swojego wspólnika, podszedł do niego jeszcze bardziej wściekły niż poprzednio. Złapał go za koszulkę i powiedział: "słuchaj no lalusiu, za kogo ty się masz że każesz mi coś robić hee ?? nie mam zamiaru słuchać kogokolwiek a tym bardziej takiego śmiecia jak ty. Nie potrafisz niczego sam zrobić, a w swoim żałosnym planie liczyłeś że ja odwale większość roboty, a ty po prostu się nie zmęczysz. Jeżeli chcesz to się baw w te swoje podchody, ja nie mam zamiaru. Pokaże ci jak to robią prawdziwi magowie. Po wypowiedzeniu ostatniego słowa puścił ubranie Miharu i ruszył wprost na wieżyczkę po lewej. Użył międzyczasie zaklęcia Explosion Flight i wzbił się w powietrze, podczas używania zaklęcia za pomocą wybuchów mógł zmienić tor swojego lotu i uniknąć strzał. Jak tylko udało mu się dostać na wieżyczkę, po prostu wypchnął z niej swojego przeciwnika. Jak by trzeba było to używa zaklęcia Explosion C1. Gdy już był sam na wieżyczce podszedł do jej krawędzi od wewnętrznej strony muru i głośno zaczął krzyczeć: Słuchajcie mnie dupki, nie mam zamiaru się nudzić rozwalając jakiś ogórków, dawajcie mi tu szefa albo wysadzę wasz zasrany obóz w powietrze !!!. Międzyczasie obserwował otoczenie, liczył jak i gdzie są ustawieni wrogowie, nie zapomniał również o innych wieżyczkach oraz łucznikach na nich. Dystans 50m wydawał się dość bezpieczny ale jednak zawsze istniało ryzyko.

Też umiejki wszystkie :)

Oho, ktoś tu chyba przekroczył granice. Już nie mówiąc o naruszeniu przestrzeni osobistej. Normalnie gdyby to nie była misja, Miharu zrobiłby dziurę w cudacznym magu. Eh, jaki gość narwany. Ma szczęście dla niego że jest mi potrzebny. Normalnie każdego kto spróbuje mnie dręczyć zabijam. Tak samo jak pozostałych... Trudno skrywać pozory miłego jak gość chce od razu zginąć.
Po tym jak mag wskoczył na wieże, zielonooki chłopak postanowił przekalkulować jak wyjść z tego cało. Pomyślmy, wskoczył na wieże i zaczął ich wszystkich prowokować. Czyli wszyscy skupią się na nim. W sumie chodziło mi o dywersje więc chcąc nie chcąc zrobił to co chciałem. Dobra. Spojrzał na wieżę po prawej. Skoro wszyscy skupią się na nim, martwy punkt będzie na prawo za wieżyczką.
Miharu poszedł na kuckach po krzakach w stronę prawej wieżyczki. Oczywiście będąc w bezpiecznej odległości by wartownik go nie zauważył. Następnie zajął dobrą pozycje między wieżą która była naprzeciw cudaka i wieżą która była po jego skosie. Czekał tu na rozwój wydarzeń i na odpowiedni moment do ataku.