Plaża niestrzeożona

First topic message reminder :

Większość turystów wybiera się na plażę główną, bo tam są ratownicy, którzy w razie czego im pomogą, kiedy zaczną się topić w morzu. Są jednak tacy ludzie, którzy wolą unikać tłoku i szukają miejsca bardziej ustronnego, gdzie można w spokoju się zrelaksować i odpocząć. Idealnym miejscem do tego jest oto ta plaża niestrzeżona, która nie jest zapchana przez ludzi, gdzie można w spokoju zebrać  swoje myśli, wsłuchując się w szum fal. Od głównej plaży jest oddalona o dwa kilometry, czyli jakieś pół godziny drogi. Jest o wiele bardziej naturalna niż ta, która jest oblegana przez ludzkość. Oprócz złocistego piasku są tu skały, które w niewiadomy sposób się tutaj znalazły, wyrzucone przez morze gałęzie, glony. Miejsce idealne wręcz dla osobnika, który kocha naturalne piękno Matki Natury.

Lorie musiała ogarnąć swoje myśli, nieco się zastanowić nad tym wszystkim. Mimo szczerych chęci nadal nie znalazła brata, a czas mijał. Musiała w końcu z nim pogadać, ale nie wiedziała, gdzie go szukać, tak naprawdę. Znała jedynie jego imię i nazwisko, które mógł tak naprawdę zmienić. Ostatni raz widziała go pięć lat temu, uciekającego z wioski. Od tamtego czasu żywi do niego urazę za to, że zostawił ją tam samą. Dziewczyna westchnęła ciężko i spojrzała w lustro. Wyglądała okropnie, dużo nocy nie przespała. Lorka starała się jakoś poprawić włosy, które były w całkowitym nieładzie... niestety nie szło jej to za dobrze. No cóż, trudno się mówi. Świeżo upieczona Syrenka ubrała się w bluzkę na ramiączkach oraz spodenki, które zasłaniały jej gildyjny znak na udzie. Musiała się przyzwyczaić, że nie może już nosić ukochanych szortów... czemu nie wybrała jakiegoś innego miejsca...?
Wyszła z domu zabierając ze sobą torbą, a w niej koc, prowiant, książkę oraz krem pięćdziesiątkę po czym  skierowała się ku plaży, która jak zwykle była pełna ludzi. Jednakże nie tu chciała się skierować. Lorie zaczęła się przedzierać przez masę ludu, który uprawiał "smażing-plażing". Wyglądali jak sardynki w puszcze, człowiek na człowieku. Gdy w końcu udało się jej uwolnić od tego tłumu zaczęła iść znacznie szybciej. Po dwudziestu minutach marszu znalazła się tam, gdzie chciała. Na niestrzeżonej plaży, którą mało kto odwiedza. Rozłożyła się pod wielkim głazem, który dawał trochę cienia. Wysmarowała się kremikiem, nie chciała się przypadkiem opalić. Wzięła do rąk książkę i zaczęła czytać.

Wiosna zbliżała się wielkimi krokami, a sam Książę postanowił przyodziać ozdobniejsze, szkarłatne szaty, które mieniły się gdzie nie gdzie złotymi barwami. Powiew morskiej bryzy dodatkowo koił nerwy rudzielca, który to zdawał się podirytowany po ostatnich zdarzeniach z tego dziwnego miasta, które kradło nazwę od roślin. Nie rozumiał ludzi, którzy niszczyli przyrodę tylko po to, aby nazywać swoje twory imionami zaczerpniętymi wprost od Matki Natury. - Niebo znów zapełnia się pragnieniami - westchnął tylko pod nosem, przyglądając się horyzontowi, a dokładniej punktowi, w którym łączyły się niebo i morze. Mimo wszystko nie dało się nie zauważyć czerwonowłosej kobiety, która mówiła coś o jakimś kwiecie, czy czymś, co mimowolnie dotarło do uszu Orchidaesa, a jak wiadomo - natura to jego broszka, czy też działka! - O co chodzi z tą lilią? - mruknąłby tylko, jakby od niechcenia, jednak nie przerywając kontaktu wzrokowego z wcześniej obranym punktem.

Płomiennowłosa nie zauważyła niziutkiego jegomościa (w końcu taki mały, że można nie zauważyć) do czasu aż ten się nie odezwał. Z lekkim zaskoczeniem obróciła się w kierunku chłopaka. W końcu nie spodziewała się tutaj nikogo prócz niej samej, nie o takiej porze. A jednak ktoś się zjawił, w dodatku owy ktoś podsłuchał jej własne myśli. Co prawda wypowiedziane na głos, ale jednak nie było to nic więcej niż myśli. Patrzyła przez chwilę na chłopaczka, ciekawe ile miał lat. Cass dawała mu jakieś dwanaście. Chwile to trwało zanim przypomniała sobie, że chłopaczek coś do niej powiedział, ba nawet zapytał. Tylko czy musiała odpowiadać? Musieć nie musiała, ale nawet się nad tym nie zastanawiając po prostu to zrobiła, bo i dlaczego miałaby tego nie robić.
- O nic. To imię mojej znajomej. - przekręciła głowę lekko w bok po swojej kwestii, aby zaraz zapytać o to co jej chodziło po głowie. - Co ty tutaj tak właściwie robisz chłopczyku? - zapytała lukając na niego z ciekawością.

- Dziwne macie nawyki - bąknąłby tylko niewyraźnie pod nosem rudzielec, acz złote tęczówki w dalszym ciągu ignorowałyby egzystencje czerwonowłosej kobiety. Nie. Karzełek nieustannie wpatrywał się w jakiś punkt, który znajdował się gdzieś pomiędzy chmurami, zaś słowa zdawały się odbijać leniwie od jego świadomości, jak fale pieniące się o brzeg plaży. Dodatkowo znudzony monotonią wybrzeża wróżek nie miał zamiaru czekać tak bezczynnie, aż coś się stanie i nic nie mówiąc zastosował nieco za ognistowłosą jedno ze swoich zaklęć, a dokładniej Lea, aby to wytworzyć niemałą, kwiecistą polankę o nad wyraz ładnym zapachu. - Chłopczyku? - rzucił, czy też raczej powtórzył za Cassandrą, nie szczędząc przy tym pytającego tonu, jednak w dalszym ciągu mogło wydawać się, iż Prince ignoruje dawną niepełną Syrenkę. Cóż - taki los? Wszystko tylko po to, aby ostatecznie spojrzał w kierunku niemałej dziewczyny, dodając: - Nie mierz wszystkich swoją miarą - pf.

Cass zmarszczyła brwi, to czego przedtem nie zauważyła - czy raczej zignorowała - teraz jakby troszkę jej zaczęło przeszkadzać. Chłopaczyna mówił do niej, ale wciąż gapił się gdzieś w przestrzeń tak jakby jej tutaj w ogóle nie było. Czemu tak się zachowywał wiedzieć nie mogła, acz z jakiegoś powodu uważała, że wróżek myśli o niej jakby była nieinteresująca, albo spojrzenia niegodna. Łatwo się domyślić, że wcale się z czegoś takiego nie ucieszyła. Acz póki co skończyła się na zmarszczeniu brwi i ponurej minie. Patrzyła na niego wilkiem do chwili kiedy to wokół niej nagle, znikąd zaczęła tutaj nad brzegiem morza pojawiać się plaża.
- Woow, to ty? - zapytała przerzucając całą uwagę na trawę, kwiatki i co tam jeszcze było. - Fajne. - dodała zachwycając się magicznymi zdolnościami Prince'a.  Jego moc - jeśli faktycznie to on, ale tego Cass była już pewna - była dużo ładniejsza niż jej własna. Można było powiedzieć, że to swego rodzaju magia tworzenia, a ona potrafiła tylko przywoływać broń, coś co służyło tylko do niszczenia. Na jakiś czas zupełnie zapomniała o obecności wróżka.
- Huh? - przeniosła na niego pytające spojrzenie, aby zaraz na jej usteczka wpełzł uśmieszek, jeden z tych bardziej wrednych niż miłych. - Więc jaką miarą powinnam cie mierzyć, chło-pczy-ku? - oczywiście największy nacisk wywarła na to ostatnie słowo, a uśmieszek niezmienne widniał na jej buźce.

Śmiało można stwierdzić, iż rudzielec posiadał delikatny problem z wczuwaniem się w atmosferę, czy też nastroje, które panują dookoła niego. Takie właśnie wrażenia mogła odnieść Cassandra, która bez problemów zauważyła, iż Orchidaes ani trochę nie przejmował się postawą czerwonowłosej, czy zmianami, które zachodziły w jej spojrzeniach. Wszystko miało jednak ulec sporym zmianom, kiedy to na światło dzienne wypłynęły komplementy względem Księcia, a które to też zdawały się łechtać ego wróżka!
- To tylko taka drobnostka - bąknął, jakby od niechcenia, jednak w jego głosie spokojnie można było dosłyszeć nutki zadowolenia. Ponadto karzełek aż się uśmiechnął, a jego wzrok powędrował gdzieś w górę - w przeciwnym kierunku do aktualnej pozycji Cassandry. Ponadto wróżek zaczął powolutku lewitować w kierunku poletka, które wytworzył nieco za sobą, ażeby to ostatecznie położyć się wygodnie, przepełniony dumą. Niestety harmonia i zadowolenie nie mogły trwać wiecznie, zaś złośliwe zgłoski pyskatego człowieka ostatecznie dotarły do uszu Orchidaes'a, który to tylko prychnął pod nosem, nie przerywając sobie obserwacji - aktualnie - chmur. - Odpowiednią podlotku. Do starszych zwraca się z należnym szacunkiem - dopowiedziałby tylko wyniosłym tonem, jakby stanowiło to zbyteczne objaśnienie.

Uśmiechnęła się pod nosem na reakcję wróżka kiedy został pochwalony. Właściwie to nie była pochwała ze strony płomiennowłosej, po prostu pomyślała na głos. Nie mniej reakcja tego niziutkiego chłopczyka wydała się jej dość zabawna więc uśmiechnęła się, a nawet zaśmiała lekko pod nosem. I znów dostrzegła coś czego wcześniej nie zauważyła. A powinna zwrócić na to uwagę na samym początku.
- Huh? On lata? - znów pomyślała na głos. Musi w końcu się tego oduczyć, bo kiedyś może to wpakować ją w kłopoty. Musi, kiedyś. Nie teraz, bo i nawet nie da się czegoś oduczyć od tak, pstrykając palcami. Przynajmniej ona tego nie potrafi.
Wracając jednak do chłopca, który znikąd pojawił się na plaży obok niej...
- Podlotku? - powtórzyła za nim unosząc brew, było w jej głosie słychać nutkę oburzenia. Co on ślepy czy jak? A może po prostu stara się ją zdenerwować. Tak, pewnie właśnie tak jest. Głupi dzieciak. - Ciężko się z tobą dogadać... - stwierdziła Dusthert.

- Lata? Kto? - bąknął nie szczędząc sobie zamyślonego tonu, jakby wypowiedziane przez czerwonowłosą słowa stanowiły niezwykle skomplikowaną zagadkę. Nic dziwnego - skoro dla rudzielca wszystko to, co działo się dookoła wydawało się być szarą codziennością. Wracając jednak do wydarzeń bardziej aktualnych złote tęczówki zostały schowane za powiekami, zaś karzełek spokojnie słuchał oburzonej kobiety. - Podlotku. Myślę, że brzmi ładniej jak smarkacz, czy gówniarz. Pewnie nawet stulecia na karku nie masz - dodałby tylko, aby całość podsumować leniwym ziewnięciem i po raz pierwszy od początku rozmowy spojrzeć w kierunku Cass, acz w jego spojrzeniu dziewczyna mogłaby odczytać coś w rodzaju - poczucia wyższości? Tego, iż wie on więcej niż ona?

- A jeden taki pyskaty pokurcz. - rzuciła starając się nadać głosowi obojętny czy nawet znudzony ton, acz średnio jej to wyszło, bo wyraźnie dało się wyczuć w nim nutkę rozbawienia czy raczej wesołości. - Nieważne. - dodała zaraz machając łapką od niechcenia. Niby się odwróciła, ale ukradkiem spoglądała na chłopaczka myśląc, że trafiła na bardzo dziwnego człowieka. Bo oczywiście nie wiedziała kim Prince jest i miała go za zwyczajnego człowieka, nie jakąś wróżkę. Człowieka, a dokładniej dzieciaka. Acz znów uniosła się jej brew kiedy ten ponownie poruszył temat podlotka.
- Hee? Pewnie?! PEWNIE?! Czy ja ci wyglądam na stu letnią babcie? Oczywiście, że nie mam stu lat gburze! Skończyłam ledwo dwadzieścia - była wyraźnie wkurzona. Ale jak tu się nie wkurzyć jeśli jakiś smarkacz zaczyna ci wrzucać. I jeszcze patrzył na nią jakby był nie wiadomo kim. Cass aż wstała i podeszła dwa kroki w jego kierunku celując w niego palcem wskazującym.
- Słuchaj no mały, już mnie nie śmieszą twoje żarty. Jak zaraz nie przestaniesz się na mnie tak patrzeć i ładnie nie przeprosisz to obije ci gębę. I to nic że jesteś jeszcze dzieckiem. - wydawała się mówić poważnie, jakby naprawdę zaraz miała zamiar wprowadzić swoje słowa w życie.

Nieszczęśliwie - Dusthert nie miała nawet sposobności, czy przesłanek, aby oczekiwać tego, iż ujrzy jakąkolwiek inną reakcje, aniżeli najzwyklejsze w świecie ziewnięcie Księcia, które z pewnością podsumowywało całość rozważań odnośnie latającej istoty. Cóż - temat najpewniej się wyczerpał, albo to wina Cassandry, która zaczynała przynudzać. Mimo wszystko gdy tylko kobieta wyrzuciła z siebie podirytowane, czy też wkurzone zgłoski - na twarzy rudzielca pojawił się mimowolny uśmieszek, a i można było się zastanawiać, czy aby przypadkiem nie parsknął pod nosem. - Pf. Mówiłem, że masz jeszcze mleko pod nosem, a nie że jesteś stara - prychnął tylko od niechcenia, jakby nie przejmując się postawą kobiety, jak i jej wydźwiękiem. Ponadto nie miał zamiaru poprzestawać na tym, a po prostu dodałby następnie: - Kto tu jest dzieckiem? Z szacunkiem do starszych! Dwadzieścia lat? - zaśmiałby się tylko, aż nad wyraz ożywiając się i podnosząc do siadu. - Przeżyj chociaż tyle stuleci to może pogadamy, jak równy z równym małolacie - dopowiedziałby tylko, piorunując dziewczynę spojrzeniem, a na dodatek jakby się uprzeć to żyłka wyskoczyła mu już na podirytowanym czole.

Obok Cass pojawiła się lśniąca czarna patelnia. Teflonowa, o niebieskiej rączce z jakiegoś tworzywa sztucznego. Płomiennowłosa pochwyciła ją w locie, wysunęła lekko lewą nogę do przodu, prawą łapkę cofnęła do tyłu, aby wziąć lepszy zamach. I sru~ Patelnia pomknęła w kierunku wróżkowego księcia.
Tak... To byłoby piękne. Gdyby tylko Cass dysponowała jakąś patelnią, talerzem, jakimkolwiek domowym sprzętem. Niestety nic takiego nie miała. Mogła przywołać co najwyżej nóż, a nożem rzucać w niego mimo zeźlenia nie chciała.
- Ahh! Mam dosyć! - dziewczyna machnęła rączkami i tupnęła nogą. - Nie wiem o co ci chodzi... Daj mi spokój! - zawołała do niego po czym obróciła się na pięcie i ruszyła w przeciwnym kierunku. Nie zaszła daleko, tylko do kamyka na którym wcześniej siedziała. Tak jest, znów na nim przycupnęła z tą różnicą, że plecami do wróżka.

- Ej - wszyscy ludzie są tak ograniczeni? - zakrzyknąłby tylko rudzielec, aby chwilę później przeciągnąć się i przewrócić na drugi bok, pozostawiając tym samym czerwonowłosą z jej własnymi myślami. Wszystko pewnie zostałoby skwitowane tylko tą jedną kwestią, jednak mimo wszystko karzełek nie miał zamiaru powstrzymywać się przed krytyką, a dokładniej: - Najwyraźniej jesteś nudna, jak wszyscy inni - westchnąłby, wyrzucając z siebie swoje najskrytsze myśli odnośnie intrygującej postawy kobiety, która najpewniej w ten oto sposób zawodziła książęcą ciekawość, czy też jakiekolwiek myśli Orchidaesa względem jej persony. No cóż - takie życie...

Płomiennowłosa nie skomentowała pierwszej kwestii księciunia. Być może nawet jej nie usłyszała siedząc do niego plecami. Jej myśli... Jej myśli? Właściwie Cass nie myślała o niczym konkretnym. Po prostu złościła się z powodu rudego chłopaczka, który zjawił się nie wiadomo skąd i zakłócił jej spokój. Choć bardziej wnerwiało ją to jak ten cały księciunio zachowuje się wobec niej. Może nie tylko w stosunku do niej się tak odnosił, a ze wszystkimi rozmawiał w taki sposób? Tak, właśnie po chwili wypowiedział słowa, które mogły być tego potwierdzeniem.
- Taa, najwyraźniej jestem. Więc idź stąd, zostaw mnie w spokoju, mnie nudną dziewuchę i idź gdzieś gdzie znajdziesz kogoś ciekawego. - rzuciła tylko w odpowiedzi nie odwracając się w jego kierunku.

- Głupia. Zero szacunku dla starszych. Zero szacunku dla władzy... - wypowiedział tylko dość spokojnie, jednak wszystko mogło przypominać wyrzucenie tych słów zupełnie od niechcenia. Całości towarzyszył kompletny bezruch, czy też najzwyklejszy, znudzony wyraz twarzy rudzielca, który to spoglądał się w plecy ognistowłosej dziewczyny. Na dodatek wróżek westchnął, jakby to miało wszystko podsumować, jednak kolejne kwestie wywołały tylko zaśmianie się pod książęcym nosem. - Jeśli ci coś nie pasuje to możesz się oddalić. Mój ogródek - moja piaskownica - dopowiedziałby najwyraźniej rozbawiony zaistniałą sytuacją Prince, który nie rozumiał tego, jak to niby on miałby się słuchać głupiutkiej kobiety, która w jego mniemaniu miała jeszcze mleko pod nosem.

Słysząc słowa Orchidaes'a Dusthert już wykrzywiała usta w podkówkę, aby parsknąć śmiechem. Mało brakowało, a by się cała popluła. Wciąż się śmiejąc obejrzała się przez plecy w kierunku wróżka.
- W-władzy? - zapytała z trudem, bo nie potrafiła powstrzymać śmiechu. - A czym rządzisz? gdzie twoje królestwo księciuniu? - wciąż rechotała miedzy kolejnymi słowami. Dla władzy. Haha~ A to dobre.
- O nie księciunio.  - spoważniała nagle. A przynajmniej wyraz twarzy, bo z tym określeniem Orchidaes'a raczej go przedrzeźniała niż zwracała się jak faktycznie do księcia. - Z miejscówką jest tak jak z misją. Kto pierwszy ten lepszy. Nikt ci nie odda zlecenia, którym jest zainteresowany i tak samo nie oddam ci tego miejsca więc sam stąd spadaj. - powiedziała tym razem dość poważnie, zwłaszcza ostatnie słowa mrużąc przy tym ślepka. Tak jest czasem była poważna. Tym razem chociażby, ale chwilę po tym znów wybuchnąć śmiechem.
- Dla władzy~ Hahahaha~

Rozbawienie Cassandry nie spotkało się z żadną reakcją słowną ze strony Prince'a. Ten wyłącznie spoważniał momentalnie, ażeby to poddenerwowanym spojrzeniem mierzyć dawną prawie Syrenkę, a zarazem czekać, aż ta najwyraźniej objaśni to, co miała na myśli swoim brakiem kultury, czy wyrażeniem pogardy dla jego roli, bądź całkowitą jej nieznajomością. Jak ludzie mogli być AŻ takimi ignorantami? - Skoro tak ci zależy... Ponoć głupszym trzeba ustępować - odparł tylko naburmuszony, aby wyjść z resztkami godności z tejże sytuacji. Nie trzeba było też wyczekiwać, kiedy to Księciu wzleci w powietrze, aby to za pomocą swojej magii zepsuć zapach kwiatów, jakby te gniły, a na dodatek aktywować pnącze, które oplotłoby nogi czerwonowłosej. - Zobaczymy... kto będzie pierwszy - dodałby tylko, kiedy to wyleciałby w kierunku miasteczka, aby to rozeznać się w kwestii tego, co znaczyły te jakieś misje i dlaczego to niby są takie ważne, że ludzie nie potrafią nic, a nic współpracować w kwestii ich 'posiadania'.

zt